De Werretal-Radweg

De Werretal-Radweg

Zaterdag 23 juni, van Hann-Münden naar Mihla over 100 km

Het was fris vanochtend met 11.5 graden toen ik om 08:30 uur op de fiets zat. Maar gelukkig was het wel droog dus met een extra shirt aan was het goed te doen op de fiets.
Als ik de stad Hann-Münden uit fiets volg ik de Werratal-Radweg. De naam zegt het al, de route loopt langs de rivier de Werra in een erg mooi dal en het is een van de mooiste gedeeltes van (Oost)Duitsland. En het merendeel van de route bestaat uit fiets - bospaden en autoluwe wegen en is erg goed aangegeven.
Ik kom door de volgende dorpen. Witzenhausen, Lindewerra, Bad Sooden, Allendorf, Meinhard, Eschwege, Wanfried, Treffurt en Mihla.

Omdat het zo fris is heb ik niet veel animo om overal te stoppen en blijf dan ook doorfietsen. Maar voor Bad Sooden stop ik toch even voor een gedenkbord wat aangeeft dat het in 1989, Duitsland nog verdeeld was in Oost en West. Maar buiten het bord is er hier niet veel zichtbaar van. Als ik Bad Sooden in fiets zie je ook weer mooie oude vakwerkhuizen. Het plaatsje Allendorf heeft de mooiste van Duitsland. Als ik de plaatsen verlaat zie ik boven op een berg een “Schloss” het is Schloss Rothenstein en ik vraag mij altijd weer af hoe men in die tijd het op zo’n hoogte heeft kunnen bouwen.

Verder fiets je in een mooi dal met uitmondingen van de Werra en als je door de kleine dorpjes komt is het erg stil. Na 70 km pak ik mijn eerste pauze en net als ik mijn thermosfles pak om een soepje te maken begint het te regenen. Op een beschutte plek blijf ik wachten tot de bui over is.

Het is echt een mooi gebied om door te fietsen maar dan moet het wel wat beter weer zijn.
Na 95 km ga ik kijken of er in de buurt een slaapgelegenheid is. Want ik heb geen zin om op een nat veld in een tentje te gaan liggen. Ondertussen is Ton uit Haarlem ook bij mij gearriveerd.
In de plaats Mihla moet er een slaapgelegenheid zijn want het is een dorpje met 3.000 inwoners.

Daar aan gekomen zien we een pension. Het is pension Sandgut, maar het ziet er maar verlaten uit. Op de deur is een brief geplakt met een telefoonnummer wat we kunnen bellen als we daar willen overnachten. Nadat we het nummer gebeld hebben, geeft de vrouw aan de andere kant van de lijn aan dat ze wel even de sleutel komt brengen. En inderdaad na een klein kwartiertje komt ze om de deur open te maken. Normaal is het pension alleen doordeweeks geopend, maar als er gasten zijn voor het weekend zijn ze ook welkom. Het is een groot pension en echt een Oost-Duits gebouw. Nadat ze ons de eenpersoonskamer heeft laten zien krijgen wij de sleutel en zegt ze dat ze morgenvroeg om 08:00 terug komt voor het ontbijt. Dus we hebben het pension met wel 30 kamers voor ons zelf maar, we moeten wel in het dorp gaan eten. Het dorpje zelf is bijna uitgestorven dus gezellig in een Bierstubbe voetballen kijken is er niet bij. Maar goed dat mag de pret niet drukken. We hebben een bed en een goede douche gevonden en daar ben ik al heel erg blij mee.

Morgen vervolg ik mijn weg weer over de Werratal-Radweg.

Tot morgen
Pierre

Ps. Wifi was er ook niet.