Wat een leuke zondagsrit zou worden.
Door: Pierre van der Linden
Blijf op de hoogte en volg Pierre
26 Juni 2016 | Frankrijk, Poitiers
Wat een leuke zondagsrit zou worden
Zondag 26 juni, van Poitiers naar St. Angeau over 105 km
Na eerst wat rond gereden te hebben in Poitiers om de route weer te vinden, zat ik om acht uur weer op de route. Een eenvoudige route vandaag en de zon scheen al direct vanaf het begin.
Het was weer heuvelachtig dus ik was meteen op temperatuur. Wat mij opviel was, dat als je alleen aan het fietsen bent je op een gegeven moment tegen begint te praten. Want zo zei ik tegen mijzelf, kijk daar nou, de maan is nog zichtbaar en de zon schijn vol op hoe kan dat nou. Ben er nog voor gestopt om er een foto van te maken waar daar is het niet zichtbaar op. Verder was het een echte zondagmorgen rit. Het is muisstil op straat en in alle dorpen waar je door heen fietst is geen lever te bespeuren. Het geeft wel een lekker gevoel als je om 12:00 uur al 60 km op de teller hebt staan en dus werd het tijd voor een terrasje.
Dat vond ik in het plaatsje Charroux. Bij de toeren van St. Saveur was een cafeetje met terras. Er zaten Engelsen op het terras met volgens mij nog hun ontbijt. Ik bestelde een kop thee en een cola en ben lekker onderuitgezakt op het terrasje gaan zitten.
In mijn routeboek en op mijn navigatie was er een camping Municipal Val de l’Argentor, gratis voor pelgrims net na het plaatsje Nateuil en Valleé op nog 20 km fietsen. Dus ik kon nog gerust even blijven zitten op het terrasje.
En wat mij al een paar dagen opvalt is dat Fransen elkaar op een leukere manier elkaar begroeten als wij doen. Bij ons is het hoi of hallo. Maar de Fransen geven elkaar een hand en een kus op de wang zowel door mannen als vrouwen. Ik vind het wel iets hebben dus niet raar opkijken als ik terug ben.
Verder met de dag van vandaag. Om 13:00 uur vond ik het weer tijd om te vetrekken richting de camping. Echter daar aangekomen was er geen leven te betekenen en was de poort gesloten. Ben toch maar even gaan kijken, maar er was geen water, elektra en alle deuren waren gesloten. Er hing wel een schrijven aan het hek maar ik kon het niet ontcijferen wat er op stond. Wat nu want veel was er niet in de omgeving en de volgende camping was ruim 20 km verder.
Omdat ik toch redelijk op tijd was en nog fris, ben ik maar door gefietst en zit dus nu op camping Chez Devézeau in St. Angeau waar een Engels echtpaar de eigenaar is en wat er schoon en verzorgt uitziet maar de wifi is weer een ramp. Na een warme douche en een bord spaghetti Bolognese en twee flesjes bier kan ik de nacht weer aan en morgen weer verder. Heb vandaag niet veel foto’s gemaakt omdat er gewoon niet veel te zien was.
Dus tot morgen.
Zondag 26 juni, van Poitiers naar St. Angeau over 105 km
Na eerst wat rond gereden te hebben in Poitiers om de route weer te vinden, zat ik om acht uur weer op de route. Een eenvoudige route vandaag en de zon scheen al direct vanaf het begin.
Het was weer heuvelachtig dus ik was meteen op temperatuur. Wat mij opviel was, dat als je alleen aan het fietsen bent je op een gegeven moment tegen begint te praten. Want zo zei ik tegen mijzelf, kijk daar nou, de maan is nog zichtbaar en de zon schijn vol op hoe kan dat nou. Ben er nog voor gestopt om er een foto van te maken waar daar is het niet zichtbaar op. Verder was het een echte zondagmorgen rit. Het is muisstil op straat en in alle dorpen waar je door heen fietst is geen lever te bespeuren. Het geeft wel een lekker gevoel als je om 12:00 uur al 60 km op de teller hebt staan en dus werd het tijd voor een terrasje.
Dat vond ik in het plaatsje Charroux. Bij de toeren van St. Saveur was een cafeetje met terras. Er zaten Engelsen op het terras met volgens mij nog hun ontbijt. Ik bestelde een kop thee en een cola en ben lekker onderuitgezakt op het terrasje gaan zitten.
In mijn routeboek en op mijn navigatie was er een camping Municipal Val de l’Argentor, gratis voor pelgrims net na het plaatsje Nateuil en Valleé op nog 20 km fietsen. Dus ik kon nog gerust even blijven zitten op het terrasje.
En wat mij al een paar dagen opvalt is dat Fransen elkaar op een leukere manier elkaar begroeten als wij doen. Bij ons is het hoi of hallo. Maar de Fransen geven elkaar een hand en een kus op de wang zowel door mannen als vrouwen. Ik vind het wel iets hebben dus niet raar opkijken als ik terug ben.
Verder met de dag van vandaag. Om 13:00 uur vond ik het weer tijd om te vetrekken richting de camping. Echter daar aangekomen was er geen leven te betekenen en was de poort gesloten. Ben toch maar even gaan kijken, maar er was geen water, elektra en alle deuren waren gesloten. Er hing wel een schrijven aan het hek maar ik kon het niet ontcijferen wat er op stond. Wat nu want veel was er niet in de omgeving en de volgende camping was ruim 20 km verder.
Omdat ik toch redelijk op tijd was en nog fris, ben ik maar door gefietst en zit dus nu op camping Chez Devézeau in St. Angeau waar een Engels echtpaar de eigenaar is en wat er schoon en verzorgt uitziet maar de wifi is weer een ramp. Na een warme douche en een bord spaghetti Bolognese en twee flesjes bier kan ik de nacht weer aan en morgen weer verder. Heb vandaag niet veel foto’s gemaakt omdat er gewoon niet veel te zien was.
Dus tot morgen.
-
28 Juni 2016 - 16:52
Leo:
Hey Pierre,
Wifi laat daar inderdaad te wensen over. Is alweer een paar dagen geleden dat ik wat van je gehoord heb. Maar je gaf al eerder aan dat de voorzieningen schaarser werden, dus snap het wel. Mooi om weer een teken van leven te krijgen. Het weer zit je inderdaad goed mee en dat is je gegund. Het klopt dat de Fransen elkaar uitbundiger begroeten dan de Nederlanders. Uit ervaring kan ik zeggen dat het niet altijd even prettig is, maar wel de normaalste zaak daar dus pas maar op.
Het aantal dagelijkse kilometers lijkt op te lopen. Is dus een teken dat het heel goed met je gaat en dat is goed om te weten. Fijn dat je weer een camping hebt met douche en goed eten. Belangrijk voor de dag van morgen.
Groet,
Leo -
28 Juni 2016 - 17:07
Ton Van Mierlo:
Hoi Pierre: dat tegen je zelf kletsen is heel natuurlijk. Ik herken dat. Ik vertelde me zelf ook altijd moppen op het moment dat ik in een melige bui was, ik had dan zelf ook de meeste lol. immers er was ook niemand die er om moest lachen. Wat mij ook altijd hielp als in in een zo gods verlaten landschap aan het fietsen ben is zingen. ik zong en componeerde de meest vreemde liedjes. Vaak over een wiel, asfalt en korenvelden. Ik kreeg daar dan ook altijd goede zin van. goede reis en zing ze.
Ton en Margot -
28 Juni 2016 - 18:08
Frank:
Hee Pierre, weer eens even in je verslagen gedoken.
Vandaag dus niet zo spectaculair, begrijp ik.
Wij gaan elkaar natuurlijk fijn begroeten, 13 t/m 16 augustus..dat snap jij wel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
