Bijna thuis

Bijna thuis.

Zaterdag 28 juli, van Kruiningen naar Etten-Leur over 83 km.

Gisteravond toen we buiten zaten begon het rond 21:30 uur wat te druppelen. Dus de was en alle andere spullen binnen gehaald, want het zag er naar uit dat er meer zou vallen. En dat gebeurde ook. Het heeft de hele nacht zowat licht geregend, wat duurde tot in de morgen.

Om 08:30 uur klaarde het op en zijn we vetrokken richting Etten-Leur. De regenjas wel bij de hand, maar deze hebben we niet nodig gehad. Na Kruiningen zijn we de Westerschelde blijven volgen via Waarde naar Bath over de Dumoulinweg.

Het is de streek van de uientelers die dan ook veelvuldig staan aangegeven en regelmatig zien je in de weilanden waar de schapen grazen de weide bedekt liggen met uien. Dus mocht je ooit schapenvlees eten met een uiensmaak, dat weet hoe dit komt. Richting Woensdrecht fietsen we door de natuurgebieden Wouwse plantage en landgoed Lieveberg, waar we in een Stayokay hotel een cappuccino en een worstenbroodje nemen.

Hierna vervolgen we onze weg en komen we langs de grens uit met België. Bij het plaatsje Essen pauzeren we nog een keer bij een Mariakappelletje en spandoek wat ons herinnerd aan de eerste wereldoorlog. En terwijl wij aan de “cup a soup” zitten komt er een man en vrouw ons even gezelschap houden omdat deze dachten dat het zou gaan regen.

Na een kwartiertje te hebben gewacht stappen ze weer op de fiets en rijden vervolgens een stukje van de route die wij ook volgen en komen we ze weer tegen bij een grenspaal en een grenshokje.

De man keek al een paar keer om naar ons en nu wist ik ook waarom, want hij wilde uitleg geven waarom daar deze grenspaal en hokje daar nog stond. Hij zei, hier sta je bij de grens van Nederland en België en wijzend naar een klein paaltje zei hij dit is de strontpaal, deze wordt zo genoemd omdat in de eerste wereldoorlog de douaniers hun behoefte achter de paal deden, blijkbaar heeft de steen daarvoor een comfortabele vorm. Ook is hier de smokkelaar Geert Schrauwen, alias “Klaveren Vrouwke” doodgeschoten. De smokkelaar vermomde zich als vrouw, non, pastoor of als hooggeplaatste militair. De grenswachters waren het getreiter en de smokkel meer als beu en hebben hem op 5 mei 1916 doodgeschoten en op Nederlands grondgebied gelegd. Toen hij dit verteld had wenste hij ons nog een goede reis en fietste ze de andere kant op.

In de buurt van Rijsbergen hebben we de LF 13 verlaten en zijn we richting Etten-Leur gefietst. In Etten-Leur aangekomen werden we verwelkomt door Jan die vanmorgen nog even een rondje van 100 km had gefietst. Na gedoucht te hebben was Els, de vrouw van Jan ook thuisgekomen en hebben we onder het genot van een Radler 0,0 (anders denken jullie dat we alleen maar alcohol hebben gehad deze reis) het verhaal nog een keer kunnen vertellen wat we onderweg hadden meegemaakt.

Na een heerlijke soep en een groot bord macaroni hebben we nog een wandeling gemaakt door Etten-Leur en zagen we dat ook hier de buxusmot had huisgehouden.

Jan heeft het tot nu toe nog kunnen voorkomen door goed te sproeien en de vlinders te vangen.

Morgen de laatste kilometers naar huis.

Tot morgen Pierre