Een mooie etappe met verrassingen
Door: Pierre van der Linden
Blijf op de hoogte en volg Pierre
24 Juni 2017 | Duitsland, Utting am Ammersee
Een mooie etappe met verrassingen
Zaterdag 24 juni, van Dillingen an der Donau naar Utting am Ammersee over 104 km
Om 7:15 uur zat ik weer op de fiets. Het zou een tocht worden van 104 km want daar was de volgende camping aan de Ammersee. Het was een schitterende route want het eerste deel ging door het Naturpark Augusburg-Westliche Wälder. Het is een natuurpark met uitgestrekte wouden, maar af en toe is er ook een weiland te zien. Geweldig mooi om daar s ’morgens te fietsen.
Na het natuurpark verlaten te hebben kom je als snel op een stuk van 17 kilometer lange fietspad asfalt wat vroeger dienst heeft gedaan als spoorlijn. Het is de spoorlijn van Welden naar Augsburg. Ook wel bekend als De Weldenbahn. Deze werd gebruikt tussen 1903 en 1986. Een heel fijn fietspad waar ook veel skaters gebruik van maken.
Na een goede 48 kilometer sloeg ik rechts af en kwam ik uit bij de rivier De Lech. Het eerste wat ik zag was dat er bijna geen water in stond maar aan de andere kant bij de stuw wel. Het was het begin van een gravel pad van 20 kilometer lang wat steeds langs de Lech blijft lopen. De Lech heeft verschillende stuwdammen en aan de zijkant verschillende meertjes. Een daarvan leek op Berkendonk maar dan wel veel groter.
Na 60 kilometer was het tijd op een plekje te zoeken op een kopje soep te maken en een banaan en een broodje te eten. Nadat ik mij gesetteld had aan een van die meertjes zag ik twee meiden voorbij zwemmen, die al kletsend naar de kant zwommen. Toen ze uit het water kwamen zag ik dat ze iets vergeten waren want ze droegen geen zwemkleding. Ik zag meerder mensen voorbij zwemmen die allemaal hun zwemkleding vergeten waren. Kom ik de ene keer op een hardrock festival uit nu was het aan een meer waar nudisten hun handdoek hadden neergelegd. Alleen hier kon ik mij makkelijke aanpassen om erbij te horen. Na een half uurtje ben ik weer verder gefietst en zag ik dat het behoorlijk vol lag met van de blote mensen. Ja ja zo maak je nog eens wat mee onderweg.
De laatste 30 kilometer was echt afzien, wind op de kop en een glooiend open landschap van akkers. Ik was echt de kilometers af aan het tellen. En Wim hier zetten ze tussen de graanvelden gewoon een veld met zonnepanelen neer. Kunnen ze over drie jaar ook wel doen op de velden van HVV en PVV want daar kunnen ze toch niets mee doen.
Moe maar voldaan kwam ik op 14:15 aan op de camping aan de Ammersee want deze ligt ook op de route. Ik moest tot 15:00 wachten want dan is de middagrust afgelopen. Hierna de tent opgezet, gedoucht en de kleding uitgewassen en daarna heerlijk onderuit gezakt in een stoeltje gaan zitten. Want kan het leven dan toch mooi zijn.
Morgen gaat de rit naar Garmisch-Partenkirchen. In Nederland vooral bekent van het jaarlijks schansspringen met Nieuwjaar.
Dus morgen weer een nieuw verhaal en wie weet wat we dan weer meemaken.
Groeten Pierre
Zaterdag 24 juni, van Dillingen an der Donau naar Utting am Ammersee over 104 km
Om 7:15 uur zat ik weer op de fiets. Het zou een tocht worden van 104 km want daar was de volgende camping aan de Ammersee. Het was een schitterende route want het eerste deel ging door het Naturpark Augusburg-Westliche Wälder. Het is een natuurpark met uitgestrekte wouden, maar af en toe is er ook een weiland te zien. Geweldig mooi om daar s ’morgens te fietsen.
Na het natuurpark verlaten te hebben kom je als snel op een stuk van 17 kilometer lange fietspad asfalt wat vroeger dienst heeft gedaan als spoorlijn. Het is de spoorlijn van Welden naar Augsburg. Ook wel bekend als De Weldenbahn. Deze werd gebruikt tussen 1903 en 1986. Een heel fijn fietspad waar ook veel skaters gebruik van maken.
Na een goede 48 kilometer sloeg ik rechts af en kwam ik uit bij de rivier De Lech. Het eerste wat ik zag was dat er bijna geen water in stond maar aan de andere kant bij de stuw wel. Het was het begin van een gravel pad van 20 kilometer lang wat steeds langs de Lech blijft lopen. De Lech heeft verschillende stuwdammen en aan de zijkant verschillende meertjes. Een daarvan leek op Berkendonk maar dan wel veel groter.
Na 60 kilometer was het tijd op een plekje te zoeken op een kopje soep te maken en een banaan en een broodje te eten. Nadat ik mij gesetteld had aan een van die meertjes zag ik twee meiden voorbij zwemmen, die al kletsend naar de kant zwommen. Toen ze uit het water kwamen zag ik dat ze iets vergeten waren want ze droegen geen zwemkleding. Ik zag meerder mensen voorbij zwemmen die allemaal hun zwemkleding vergeten waren. Kom ik de ene keer op een hardrock festival uit nu was het aan een meer waar nudisten hun handdoek hadden neergelegd. Alleen hier kon ik mij makkelijke aanpassen om erbij te horen. Na een half uurtje ben ik weer verder gefietst en zag ik dat het behoorlijk vol lag met van de blote mensen. Ja ja zo maak je nog eens wat mee onderweg.
De laatste 30 kilometer was echt afzien, wind op de kop en een glooiend open landschap van akkers. Ik was echt de kilometers af aan het tellen. En Wim hier zetten ze tussen de graanvelden gewoon een veld met zonnepanelen neer. Kunnen ze over drie jaar ook wel doen op de velden van HVV en PVV want daar kunnen ze toch niets mee doen.
Moe maar voldaan kwam ik op 14:15 aan op de camping aan de Ammersee want deze ligt ook op de route. Ik moest tot 15:00 wachten want dan is de middagrust afgelopen. Hierna de tent opgezet, gedoucht en de kleding uitgewassen en daarna heerlijk onderuit gezakt in een stoeltje gaan zitten. Want kan het leven dan toch mooi zijn.
Morgen gaat de rit naar Garmisch-Partenkirchen. In Nederland vooral bekent van het jaarlijks schansspringen met Nieuwjaar.
Dus morgen weer een nieuw verhaal en wie weet wat we dan weer meemaken.
Groeten Pierre
-
26 Juni 2017 - 07:09
Herman Kockx:
Pierrot een goede ochtend
ik heb de indruk dat jij deze evenementen uitzoekt. Als je de route plant zie je toch onmiddellijk dat het een naturisten camping is. Maar ja het oog wil ook wel wat :)
Zoals reeds eerder gemeld kijk ik steeds uit naar je verhaal van de dag.
Veel plezier op de route naar Garmisch. Dat wordt klimmen
mvg -
26 Juni 2017 - 07:35
Ton Van Mierlo:
Jonge Pierre wat een dag.
het eerste wat ik mij afvroeg, bij het lezen van je verhaal. je bent driftig aan het schrijven over de zwemmers die hun kleding zijn vergeten. en de regel er na schrijf je dat je behoorlijk hebt moeten afzien. ik heb daar wel een beeld bij.
wat die zonnepanerlen betreft op PVV en HVV velden lijkt mij ook een strak plan. misschien dat ook wel een deel van de dahliatuin...............
grap je Wim :-)
Onze reis zit er na vandaag op, wij vliegen morgenmiddag om 17;30 Canadeesetijd, vanuit Vancouver terug naar Amsterdam. waar we Dinsdag rond 11:30 nederlandsetijd aankomen.
Pierre hou je kop in de wind, stamp op de pedalen en zorg dat je alleen maar een "riem" in je hoofd houd. dan moet je, je doel bereiken
-
26 Juni 2017 - 09:02
Leo Van Turnhout:
Hey Pierre,
Het zal dubbel genieten zijn geweest vandaag. Aan de ene kant de mooie natuur en aan de andere kant ook de mooie natuur. Ik heb dezelfde indruk als Herman, maar dat is niet erg. Ik weet dat je een natuurliefhebber bent -
27 Juni 2017 - 07:36
Marja Breda:
Hoi Pierre, het gaat gestaag zo te lezen! Je bent weer in vorm que verslaglegging! Leuk om te leen. Met de atlas erbij geef je ons echt een goed beeldend verslag van je omgeving. En inderdaad, je ziet nog eens wat!
Veel plezier in Garmisch, heb er leuke herinneringen aan maar dan met veel sneeuw!
Succes en groetjes
Marja -
27 Juni 2017 - 17:25
Henk En Janice:
Hoi Pierre,
Het gaat je goed af, zo te lezen!
En je af en toe blootleggen, levert ook mooie momenten op! Geniet ze en hartelijke groet van ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
