France au revoir, bienvenidos España

France au revoir, bienvenidos España
Zaterdag 2 juli van, Etsaut naar Jaca over 51 km.

Zoals voorspeld, zou het een zware dag worden. Maar eerst nog even terug naar gisteren.
Voor het eerst geslapen in een gîte en wel gîte La Garbure, waar plaats is voor 50 personen. Uiteindelijk waren met vier Franse wandelaars, twee Franse sportvissers en ikzelf. Toen we gezamenlijk aan tafel zaten probeerde men mij wel overal bij te betrekken omdat er twee mensen de moeite namen om in het Engels te praten of het te vertalen. We kregen als eten een grote schaal salade, twee bakken friet, een groot stuk vlees wat verdeeld moest worden en als toetje meloen en natuurlijk brood, water en wijn. Er was voldoende want we kregen het niet op. Toen het 22:00 uur was wilde iedereen naar bed wat de sportvissers zouden om vijf uur s ’morgens vetrekken. Wij sliepen met vieren op een kamer en op een andere kamer de andere drie. Het is mij niet slecht bevallen, maar ik moet er toch niet aan denken als het vol was geweest. Goed vanmorgen zonder de sportvissers samen ontbijt gehad om 7:00 uur en gezamenlijk vetrokken om 7:30 uur.

Voor mij vanaf de eerste minuut klimmen en dit bleef zo tot aan de top. In het begin gelukkig rustig aan, maar vanaf Urdos werd het moeilijker en was het stijgingspercentage constant tussen de 7 en de 9% dus 14 km lang. Heb mij bril af moeten zetten omdat het zo mistig was en ik er toch niets door zag en het was best fris maar dat merk je pas als je stilstaat. En dan kom je op 9 km van de top en dan moet je links af omhoog omdat rechtdoor voor de auto’s is die door een tunnel mogen. Maar goed ik bleef mijzelf steeds moet in praten dat ik steeds dichter bij de top kwam, waar het ook steeds mistiger werd en ik op een gegeven moment nog maar een meter of tien voor mij uit kon kijken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de laatste 3 km om de 500 meter gestopt ben om even op adem te komen want de vermoeidheid begon parten te spelen. En dan kom je op de top. En dan is er niets open, dus maar vlug een windjack aangedaan een foto gemaakt en aan de afdaling begonnen.

Toen ik naar beneden ging kreeg ik het ontzettend koud en er stond een ontzettende stevige wind aan de Spaanse kant van de berg. Toen mijn kilometerteller bijna 65 aangaf ben ik in de remmen gegaan omdat ik gewoon van de weg werd geblazen. Steenkoud had ik het. Toen ik een kilometer of zeven gedaald had kwam ik in het plaatsje Canfranc terecht en ben daar meteen gestopt. Ik kon mijn vingers bijna niet meer bewegen van de kou en ben meteen een restaurant binnen gegaan om bij te komen. En zo zat ik om 11:00 uur aan het menu van Paella als voorgerecht, steak met friet als hoofdgerecht en meloen als nagerecht. Na weer wat te zijn bijgekomen en twee stempels te hebben gehaald bij het bureau van Toerisme heb ik mijn weg weer vervolgt.

Gelukkig ging het voor een groot deel naar beneden en het werd steeds warmer. En dan kom je het plaatsje Jaca binnen en krijg je meteen dat vakantiegevoel overal terrasjes en winkelende mensen. Dat was voor mij een moment om een camping te gaan zoeken want de temperatuur begon aardig op te lopen. Net buiten de plaats Jaca ligt een typisch Spaanse camping, Camping Victoria, Waar de familiecaravans al jaren staan en vanbuiten nog nooit zijn afgedaan. Maar goed ik heb een mooi plaatsje, er zijn wc’s en er komt water uit de douchekop en niet te vergeten bij de receptie is wifi. Om het vakantiegevoel vast te houden heb ik in de supermarkt vier blikjes cola, een baguette, kaas en chorizo worst, een kant en klaar maaltijd en een fles water gekocht, dus mijn avond kan niet meer stuk. Morgen weer een vervolg uit het zonnige Spanje

Adiós, hasta mañana